Busreis en El Chalten - El Calafate (Argentinie)

Om naar El chalten te gaan, gingen we het onszelf eens wat gemakkelijker maken en gewoon de bus pakken. "23 uur op de bus, amai dat gaat lang zijn, maar dan zijn we er tenminste in een dag". Alee, dat dachten we toch.
Na een half uurtje (1u snachts) rijden, stopte de bus plots en zag ik de chaufeurs naar de motor kijken en iets mompelen van "mecanico". Heel de bus was al aan het slapen, maar ik vermoedde dat er iets mis was, want na een uurtje knutselen aan de motor zag ik de 2 chauffeurs zich neerleggen op een zetel en in slaap vallen. (ik was precies de enige die wakker was en zich vragen stelden). 7 uur later en nog steeds op dezelfde plek, begonnen de reizigers stilaan wakker te worden, maar de buschauffeurs sliepen nog steeds. Ik hoorden enkelen zich afvragen of dit een normale stop was. Toen ik zei: "we staan al 7 uur stil", begonnen de vragen ook te komen, maar niemand "movede". Hierop ben ik dan maar een chauffeur gaan wakker maken en deze om uitleg gaan vragen. "Om 8.30u komt er iemand met het reserveonderdeel en dan zijn we terug weg", antwoordde hij met prut in zijn ogen. Uiteindelijk komt er iemand om 10u per taxi met het onderdeel. Even proberen, neen, dit is toch niet het juiste! Dus terug met de taxi voor ee 2de poging. Om 12 u komt het nieuwe onderdeel uiteindelijk en krijgen we 1 koffiekoek per persoon als compensatie. Een half uurtje sleutelen en weg waren we. Nog meer dan 22 u te gaan!
Alles verloopt goed tot de dag erop smorgens 7u. De bus staat opnieuw aan de kant. Deze keer zijn de reizigers wel wakker en begint iedereen spontaan wat te lachen. Maar opnieuw geen uitleg van de chauffeurs en niemand die iets durft te vragen. Toen Wendy vroeg of het hetzelfde probleem was, zei hij: "no otra problema". Ondertussen ging de chauffeur even zoeken in zijn bus en kwam toen met een soort reserveonderdeel af dat er wel helemaal anders uit zag. Na een uur trekken en sleuren aan de motor, gaf deze het op en zei hij tegen de passagiers die errond stonden: "als jullie ook eens willen proberen ... ". Dus handen uit de mouwen en jawel hoor, een half uur later startte de bus terug! De resterende afstand (160 km gravel) hebben we, om de motor niet te oververhitten, telkens enkele minuten gereden met de motor aan en dan ons laten uitbollen om opnieuw te starten en uit te bollen enz. Na zo 3u rijden konden we overstappen op een andere bus. In totaal hebben we er geen 23 u, maar meer dan 35 u erover gereden! Jaja, zo zie je maar, soms is liften toch beter!

In El chalten aangekomen was ons oorspronkelijk plan om te gaan klimmen. Dit is niet doorgegaan omdat we nergens een klimtouw konden huren en de rotsen hier niet behaakt zijn en we dus op friends en nuts zouden moeten klimmen. Iets waardat we geen ervaring mee hebben en hier oefenen is niet echt een goed idee. In de plaats daarvan zijn we een dag gaan boulderen (ik moest die klimschoentes die ik al 5mnd meesleur toch ergens gebruiken) en 4 dagen een trekking gemaakt. Het boulderen deed deugd, maar eigenlijk was ik te jalours op de mannen die het serieuse werk deden om er echt van te genieten.

Van de trekking hebben we beiden wel volledig kunnen genieten, want man wat is het hier mooi! Zeker cerro Torre, de mooiste berg die ik al ooit gezien heb! Het was een afwisselende trekking, maar spijtig genoeg wel veel volk. We zagen toen op de kaart een bepaalde route staan waarbij "guide highly recommended" bijstond. "Joepie, waarschijnlijk zal er daar minder volk zijn", dachten we.

Het enige obstakel voor deze route was een tirolienne. Dit is een kabel met een katrol aan om naar de overkant van de rivier te glijden. We hadden wel geen gordel of musketon bij, maar met wat extra touw en een gerecupereerde musketon ter plaatse hebben we een gordel gemaakt en konden we naar de overkant. (wat je als kind al niet van je pa kan leren, he, merci pa Wendy) Buiten het moeilik te vinden pad was hier niet veel "guide highly recommended" aan. Maar we waren wel van het toeristenpad af en konden onze trekking in schoonhed eindigen!

Inmiddels zijn we aangekomen in El calafate (200 km meer naar het zuiden) waardat we vandaag deberoemde Perito moreno gletsjer bezocht hebben. Morgen nemen we de bus naar Chili om daar een trekking in Torres del Paine te maken.

Hieronder opnieuw wat meer fotos (op klikken te vergroten)

Cerro Torre bij zonsopgang







Zonsopgang bij Cerro Torre

Perito Moreno